Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΕΥΣΗ

Όλη η Ελλάδα στο πιάτο μας !!!
Πέρασα τις πόρτες του Château Royal και μ’ έπιασε η αύρα της ελληνικής φιλοξενίας, του ελληνικού φιλότιμου, της ελληνικής καλόκαρδης αγκαλιάς. Πρόσωπα γνωστά και άγνωστα, όμως, απίστευτα οικία. Θα είναι το πλατύ χαμόγελο, σκέφτηκα. Ο Έλληνας έχει ένα κουσούρι, χαμογελά μόνο όταν τον κοιτάς στα μάτια. Πρώτα, δένονται σαν χειραψία οι ματιές και μετά, αντανακλαστικά, φωτίζει το χαμόγελο.
Κοντοστάθηκα στην είσοδο περιμένοντας την παρέα μου. “Γεύση και παράδοση”  σκέφτηκα και προσπάθησα να φτιάξω μια μικρή λίστα των λόγων, που εδώ και 4 χρόνια, δεν χάνω αυτό το ταξίδι που μου προσφέρει αυτή η εκδήλωση. Από την πρώτη στιγμή μου έκανε μεγάλη εντύπωση η  συνεργασία τόσων πολλών ελληνικών συλλόγων και οργανισμών. Πως τα κατάφεραν; Είναι γνωστό, πως εμείς οι Έλληνες μιλάμε για όσα μας ενώνουν για την  Ιστορία μας , τις αρετές, την λαογραφία μας, μα φαίνεται πάντα να τα ξεχνάμε στο δια ταύτα μιας συνεργασίας. Εδώ και τέσσερα χρόνια, κάθε χρονιά γίνεται το αντίθετο. Πρώτα, όλοι μαζί δίνουν τα χέρια και με δεδομένη την συνεργασία, ορμούν και δημιουργούν, με όσα έχουν μέσα τους ως κληρονομιά. ¨Παρούσα και εγώ για να δω το αποτέλεσμα, άρχισα να νιώθω μέρος της επιτυχίας. Πως τα καταφέραμε;  Περίμενα την παρέα μου και μπορεί να ήμουν σαν την καλάμια στο κάμπο, όμως, ένιωσα δεμένη με όλο αυτόν τον κόσμο, ένα τεράστιο δεμάτι, κανένας δεν έχει την δύναμη να μας σπάσει. Φιλοσοφούσα στην είσοδο του Château Royal. Μεγάλος  και φιλόξενος χώρος, ακτινοβολεί την προσφορά, την ελληνική καρδιά του Βασίλη Ζάνη.
Ο μικρός Αυγέρης πέρασε με τους συμμαθητές του την είσοδο. Καλογυαλισμένος, με την στολή του σχολείου του, θα χορέψει παραδοσιακούς χορούς. Δεν είναι το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που κάνει τη διαφορά σε αυτή την εκδήλωση, είναι και πάλι, η μαζική συμμετοχή. Μικρά παιδιά, έφηβοι, δάσκαλοι παραδοσιακών χορών, γνωστοί καλλιτέχνες, ερμηνευτές τραγουδιών. Είχα αρχίσει να φαντάζομαι ήδη την επιτυχία του καλλιτεχνικού προγράμματος. Η φωνή του Αυγέρη με επανέφερε. “Γεια σας κυρία Μάνια”. “Γεια σου Αυγέρη. Θα χορέψεις σήμερα! Να το διασκεδάσεις σου εύχομαι”. “Ευχαριστώ, εύχομαι να διασκεδάσετε και εσείς”.
Λίγη ώρα αργότερα βρέθηκα στην αίθουσα. Κατάμεστη αίθουσα, άψογη οργάνωση. Ένιωσα πως όλοι περίμεναν εμένα, από τις παρουσιάστριες της εκδήλωσης, που με ενημέρωναν για τα εδέσματα και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, μέχρι τους προέδρους των συλλόγων, τους επίσημους εκπροσώπους των φορέων, στελέχοι και ιδιοκτήτες μεγάλων επιχειρήσεων, δημοσιογράφοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ, με τηλεοπτικές κάμερες,  φωτογραφικές μηχανές. Όλοι και όλες ευχαριστούσαν όλους και όλες. Επίσημα και ανεπίσημα ευχαριστώ από  χαμογελαστά χείλη.
Δεν είναι  η μεσογειακή κουζίνα που κάνει την διαφορά στην “Γεύση και παράδοση”, είναι  η αγάπη και η φροντίδα με την οποία κάθε εκπρόσωπος από τις διάφορες περιοχές της Ελλάδας, γέμιζε το μεγάλο λευκό μου πιάτο. “Καλή όρεξη”, “Ευχαριστώ”, απάντησα και έτσι ενώθηκε και το δικό μου ευχαριστώ. Φωτογραφίες, αγκαλιές, φιλικές συζητήσεις, τραγούδια, χοροί, χειροκροτήματα, καρυδόπιτα,  πέντε λαχνοί μήπως και είναι το τυχερό μου, να κερδίσω ένα εισιτήριο για την Ελλάδα.
Αναρωτήθηκα για μια ακόμη φορά, πώς κατάφεραν και έφεραν όλη την Ελλάδα στο λευκό μου πιάτο και ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή, που ένιωσα πως ήμουν εγώ, που με την σοφία, τη γνώση και την παράδοση της Πατρίδας μου, προσφέρω όλη την Ελλάδα στο πιάτο του μικρού Αυγέρη, να την γνωρίσει, να την γευτεί, να την χορέψει!!!
Άριστη εκδήλωση που κατάφερε να επιτελέσει τον σκοπό όλων μας.

Ευχαριστώ Γεύση και παράδοση.

Φωτογραφία: Χάρης Μπαμπαρούτσης

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Pin It on Pinterest